Adına Şiirler Yazılan Kız

Sen!...
Adına şiirler yazılan kız!...
Sen,eğer benim sevdiğim olsaydın,
sarhoş bir melodiye meze yapmazdım adını.
Kadehlerde boğdurmazdım izbe meyhanelerde,
damağımdaki kutsal hatıran,
dudaklarının tadını...
Eğer sen benim sevdiğim olsaydın,
sana şiirler yazmazdım uluorta,sıradan...
Hiç duyulmamışını fısıldardım kulağına sözlerin,
yazılmamışını bulurdum yazıların tarih boyunca...
En sihirlilerini seçerdim kelimelerin,gizemli
ve şarkılar söylerdim ardın sıra hüzünlere arkadaş...
Ya da ağlardım,güftelerde adını duyunca...


Eğer seni sevseydim ben,
yazmazdım bu sayfalara, kopanları gönlümden...
Bakir kalsın isterdim tüm satırlar
ve senin bakışlarınla sadece yıkansın uzak gözlerden...
Gidişinin ardından ağlayacaksa şu erkek bakışlarım,
gururumu katledip,göz yaşı dökeceksem ardın sıra
ve bir gün hıçkırdığım duyulacaksa,
bunu pazarlamazdım...
Satmazdım,almazdım,taktir beklemezdim
dost(!)gözüken,dost(!) yazan,dost(!) okuyan sözlerden...,

Sevseydim seni ben,
bakışlarında yaşardım hayatı,renklerini bilmediğim...
Hani sıcaklığı güneşin,ayın o mahzun maviliği,
ya da gün doğumunun yansıması mıdır rengarenk?
Engin denizlerin laciverti midir en ulaşılmaz?
Ahulara emsal midir elası nazarlarının?
Yoksa vurgunumudur karanlığa gecenin?
Gökkuşağını toplasalar gök yüzünden tane tane,
getirip bakışlarına ekseler çisil çisil
ve muhtaç olsalar renklerine dünyanın gözlerinde,
vermezdim...
Kör olurdu gözlerim bir bakışınla,

senden başkasını görmezdim...

Adına şiirler yazılan kız!...
Eğer sen benim sevdiğim olsaydın,
yanık bir ney sesine yaslardım başımı,
kapardım gözlerimi tüm ışıklarına dünyanın...
Seni düşünürdüm alabildiğine elemli...
Seni ağlardım o sessiz sonsuzlukta yalnız...
Açardım düşüncelerimin tozlu sayfalarını bir bir,
hatıranı okurdum ve gülümserdim kendimce...
Gülümserdim hayata,
yokluğun saplanırken kalbime ,acırdım inceden ince...

Sevseydim eğer ben seni,
Bıkmazdım seni aramaktan.
Yalçın tepelerinde kayalıkların yele sorardım...
Yağmura,kara,bulutlara,tayfuna,sele sorardım...
Beyaz sayfalardaki siyah yazılarda aramazdım seni...
Süslü cümlelerin ardına bakmazdım...
Koşardım ardın sıra ölene dek,bıkmazdım...
Eşe sorardım,dosta sorardım,kurda,kuşa,ele sorardım...

Ah be!...Keşke seni sevseydim ben!...
Ne güzel olurdu dünya kim bilir?
Adına saçma sapan yazılar yazdırtmazdım öyle.
Seni düşünürdüm belki çoğunda zamanın.
Hüzünüm sana olurdu,sevincim sana,
Heyecan seninle olurdu tüm benliğimde.
Az buçuk gülümsemelerimde hep sen olurdun belki?
Öldüğümde sen olurdun yanımda yatan ,

elinden tuttuğum...
Ve inan sen olurdun yüreğime hapsettiğim sevdanın ilki...

Evet,evet!...
Seni sevmeliydim ben!...
Geç kalmış zamanlardayım, biliyorum...
Bakışlarını çalmış çalanlar acımasız.
Gönlünü sahiplenmiş çoktan,kim bilir hangi hırsız?
Biliyorum,keyif çatmakta bir köşede elinde sigarası...
Ve saçlarını okşamakta güneş sıcaklığında avuçları...
O kader penceresinde mutlu,
gülmekte bir köşede arsız arsız...

Adına şiirler yazılan kız!...
Varsın sevgisiz kalsın yüreğim.
Ellerin ısıtmasın varsın soğuk avuçlarımı ayazda...
Hep mutluluk olsun çalan kapını yalnız gecelerinde...
Sevda şarkıları hep sana söylensin.
Artık hüzün yazmasın satırların,mısralar ağlamasın,
Gözyaşı çiğ olmasın artık biçare hecelerinde...